پرسش های متداول

برای انتخاب یک سیستم تصفیه مناسب جهت فیلتراسیون آب استخرهای خصوصی، آگاهی از اطلاعاتی مثل ابعاد، حجم، روباز یا سرپوشیده بودن، اطلاع از تعبیه موتورخانه و سیستم مدار لوله‌کشی رفت و برگشت آب استخر، الزامی می‌باشد.
برای ایجاد یک سیستم تصفیه به دو کالای اساسی که فیلتر و پمپ تصفیه هستند نیاز است.
برای فیلتراسیون استخرهای خصوصی، پیشنهاد می‌شود حتما از فیلترهای تصفیه آب استخر با بدنه فایبرگلاس یا FRP استفاده کنید.
دلیل این پیشنهاد این است که عمدتا موتورخانه‌های استخرهای خصوصی فضای کوچکی دارند و همین امر دم کردن و بالا رفتن رطوبت را منجر می‌شود. این رطوبت در درازمدت باعث زنگ زدگی تجهیزاتی می‌شود که در ساخت آنها از فلز استفاده شده است.
بنابراین حتی‌المقدور باید سعی شود تا از تجهیزات فلزی که قابلیت امسید شدن دارند استفاده نشود.
فیلتر تنها محصول مهم کاربردی در فیلد فیلتراسیون آب استخر نیست؛ در انتخاب پمپ تصفیه آب استخر نیز باید خیلی دقت شود چرا که از این تجهیزات به عنوان قلب تپنده سیستم تصفیه یاد می‌شود.
معمولا برای انتخاب پمپ تصفیه استخر، مواردی مثل مسیر لوله کشی و نوع فیلتر انتخاب شده بایددر نظر گرفته شود.
بهتر است پمپی که برای استفاده در استخر خود انتخاب می‌کنید، دارای راندمان و IP مناسب باشد و طراحی آن متناسب با ابعاد و خحم استخر شما صورت گرفته باشد.
در نهایت می‌توان پاسخ به این سوال را چنین جمع بندی کرد که برای استخرهای روباز، بهتر است پمپ و فیلتری انتخاب شود که کل حجم آب استخر را حداقل در 4 ساعت سیرکوله و نهایتا تصفیه نماید.
این عدد برای استخرهای سرپوشیده 5 ساعت در نظر گرفته می‌شود.

دو مؤلفه اصلی انتخاب صحیح نردبان استخر، عمق استخر و نوع نردبان (و اطلاعاتی از قبیل اندازه محل اتصال به لبه استخر) می‌باشد.
عمق استخر تعیین کننده تعداد پله‌های نردبان استخری است. بر اساس عمق هر قسمت از استخر، تعداد پله‌های نردبان استخری متغیر است.
نوع نردبان و محل اتصال آن به لبه استخر نیز مورد دیگری است که باید بررسی شوند؛ مثلا اگر استخر دارای کانال سرریز یا گریل باشد، نقطه اتصال فوقانی نردبان که می‌تواند از نوع Standard یا Club باشد اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.

اگر صاحب استخر روباز هستید و در مدت زمانی که از استخر، استفاده نمی‌کنید و قصد دارید روی سطح آب آن کاور بکشید، بهتر است از نردبان‌های دوتکه استفاده کنید.

با استفاده از نردبان دو تکه، چادر یا کاور استخر، به صورت یکنواخت و کامل بدون هرگونه چین، برش و چروکی روی سطح آب قرار می‌گیرد.

 در استخرهایی که کاربرد آبدرمانی دارند و برای رفع مشکلات سالمندان و معلولان مورد استفاده قرار می‌گیرند بهتر است از نردبان های سری Easy access استفاده شود.

 همچنین در نظر داشته باشید که شاسی یا فریم اصلی تمامی پله های استخری از استیل ساخته شده است ولی پله ها معمولا با جنس استیل یا ABS ارائه می‌شوند که انتخاب جنس پله به نظر مشتری بستگی دارد.

یکی از اصلی‌ترین لوازم مورد نیاز در جکوزی جت پمپ جکوزی پمپ ماساژ است که انتخاب آن بستگی به تعداد نازل‌های ماساژ دارد و معمولا در سایزهای " 1 ¼ و " 1 ½ ارائه می‌شوند.
انتخاب و اجرای این جت پمپ‌ها به این صورت است که معمولا به ازای هرنفر بین 2 الی 4 نازل (بر اساس نیاز کارفرما) در نظر گرفته می‌شود.
همچنین فاصله استقرار پمپ جت جکوزی تا کاسه جکوزی، طول، نوع و سایز لوله کشی و امکان وجود برق سه فاز از عوامل تاثیر گزار در انتخاب جت پمپ مناسب برای کاسه جکوزی است.
به این نکته توجه کنید که اکثر پمپ های ماساژ یا جت جکوزی با برق سه‌فاز کار می‌کنند.

 با یک محاسبه سرانگشتی می‌توان گفت که توان پمپ جکوزی به ازای هر نازل تقریبا 0/5hp و آبدهی مورد نیاز آن 15  الی 20 گالن در دقیقه است.

جت پمپ‌های جکوزی از نظر متریال استفاده شده در ساخت هوزینگ انواع مختلفی دارند؛ مثلا اگر از جت پمپ‌هایی با هوزینگ چدنی در مدت زیادی استفاده نشود پس از روشن کردن آنها زنگار و انواع آلودگی را وارد کاسه جکوزی می‌کنند.

بنابراین توصیه می‌شود خصوصا در جکوزی‌های خصوصی که ممکن است در طولانی مدت از آنها استفاده نشود، از پمپ ماساژی استفاده کنید که مجهز به شفت، پروانه و فلنچ استیل باشد؛

رعایت این نکته برای جکوزی‌های عمومی و پر استفاده اهمیت چندانی ندارد.

یکی از مهمترین ادوات نظافت و نگهداری آب استخر، جاروی استخری است که وجود آن خصوصا در استخرهای روباز الزامی است.

حتی در بهترین استخرها با بهترین سیستم‌های تصفیه و هوشمندانه‌ترین نوع لوله کشی نقاط کوری در کاسه وجود دارند که ذرات ته‌نشین شده در این قسمت‌ها باقی می‌مانند و توسط کفشور کشیده نمی‌شوند؛ به همین علت بعد از مدتی لایه بسیار نازکی از جلبک (که به صورت لزج و یا با رنگ سبز خود را نشان می‌دهد) بر روی سطح کاشی و سرامیک پدید می‌آید که فقط با جارو کشیدن و برس‌کشیدن از بین می‌روند.

بنابراین وجود جارو برای استخرهای سرپوشیده و روباز الزامی است؛ ذکر این نکته نیز لازم است که آلودگی آب در استخرهای روباز به مراتب بیشتر از استخرهای سرپوشیده ایجاد می‌شود.

در برخی مواقع، مالکین و کارفرمایان جاروی استخر تهیه می‌کنند و نظافت استخر خود را با آن انجام می‌دهند و بعضی مواقع هم ممکن است کارهای مربوط به کنترل و نظافت استخر خود را به اکیپ‌های پیمانکاری و خدماتی بسپارند که خود این گروه‌ها جاروی استخر در تجهیزات و ابزارات خود دارند.

جارو های استخری انواع مختلفی دارند که در بخش لوازم نظافت و ضدغفونی استخر وبسایت هایپر استخر می‌توانید آنها را مورد بررسی بیشتر قرار دهید. در ادامه می‌توانید تصاویر مربوط به مدل‌های مختلف جاروی استخری را مشاهده کنید.

جاروی دستی معمولی

جاروی دستی فیلتر دار

جاروی تمام اتوماتیک

جاروی شارژی

به جرأت می‌توان گفت این سوال مدام مطرح و پرسیده می‌شود. همانطور که می‌دانید ضریب هدایت حرارتی در مس بسیار بالاتر از استیل می‌باشد یعنی در مدت زمان کمتری نسبت به استیل، انتقال حرارت بیشتری انجام می‌دهد.

مبدل حرارتی مسی در مدت زمان کوتاه‌تری آب استخر را به دمای دلخواه شما می‌رساند ولی از نظر قیمت و بها به مراتب گران‌تر از مبدل استیل است.

مثلا مبدل حرارتی پوسته و لوله کویل مسی آبگرم با سطح حرارتی 27 فوت حدود 3 برابر گران‌تر از مبدل حرارتی پوسته و لوله تمام استیل با سطح حرارتی 27 فوت مربع می‌باشد، از آن گذشته مس تمایل بیشتری نسبت به جذب رسوب دارد و این اتفاق در خصوص استیل بسیار کمتر مشاهده می‌شود.

کسانی که از مبدل کویل مسی استفاده می‌کنند باید به رسوبات تشکیل شده در این نوع از مبدل ها توجه ویژه‌ای کنند که با پائین آمدن و کم شدن راندمان حرارتی و همچنین از روی افزایش اختلاف دمای سمت آب ورودی دیگ و خروجی استخر، رسوب گرفتگی قابل تشخیص می‌باشد.

از این رو پیشنهاد می‌شود به منظور کاهش تشکیل رسوب در این نوع از مبدل حتما از دستگاه‌های رسوب زدا و سختی‌گیرها استفاده شود.

مبدل حرارتی پوسته و لوله کویل مسی

مبدل حرارتی پوسته و لوله تمام استیل

چراغ‌های استخری دارای انواع مختلفی هستند؛ تفاوت در توان‌ها، رنگ‌ها و قطرهای متنوع است که دنیای روشنایی و نورپردازی استخر را متنوع می‌سازد.
چراغ‌های هالوژنی مقدار لوکس یا لومن (نوردهی) بیشتری نسبت به نوع LED دارند؛ مثلا یک چراغ هالوژنی 30 وات دارای نوردهی بالاتری نسبت به چراغ استخری 30 وات LED و یا SMD می‌باشد ولی همانطور که نوردهی بیشتری دارد حرارت بیشتری نیز از تولید می‌کند.
در نتیجه اگر چراغ هالوژنی بیرون از آب استخر روشن شود خیلی زود از بین می‌رود و می‌سوزد.
این نکته را در نظر داشته باشیدکه همیشه مقطه چراغ‌های هالوژنی محدب هست و مثل مدل‌های LED و SMD که هم نوع محدب و هم نوع تخت دارند، نیستند.
همچنین چراغ‌های هالوژنی فقط تک رنگ هستند و به صورت توکار نصب می‌شوند و مثل چراغ‌های RGB که قابلیت تعویض رنگ دارند نیستند.
با این حال چراغ های LED و SMD در مدل‌های RGB نیز ارائه می‌شوند و همچنین تنوع سایزبندی بیشتری نسبت به چراغ های هالوژنی دارند - و با نصب روکار و توکار و سوپر فلت - تولید و عرضه می‌شوند.

چراغ استخر LED و SMD تک رنگ و RGB

واتر استاپ یا آب‌بند در واقع نواری لاستیکی است که به منظور جلوگیری از نفوذ آب به درون شیارها و شکاف‌های درزهای بتن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
معمولا در نقاطی که قطع بتن داریم برای اینکه سازه آب‌بند شود از واتر استاپ استفاده می‌شود. واتر استاپ مناسب باید در مقابل PH مقاوم باشد، انعطاف پذیری خوبی داشته باشد، طول عمر بالایی داشته باشد، در دمای پایین سفت نشود (اصطلاحا چوب نشود)، مقاومت کششی خوبی داشته باشد و به راحتی پاره نشود.
عموما واتر استاپ‌ها در عرض‌های 25 و 35 سانتی متری و در دو نوع تخت و حفره دار ارائه شده‌اند که از نوع تخت آنها در پوشاندن درزهای اجرایی و نوع حفره دار در درزهای انبساطی استفاده می‌شود.

در برآورد و تخمین هزینه ساخت استخر باید پارامتر های مختلفی مثل خاک برداری، شفته آهک، بتن مگر(بتن رگلاژ)، آرماتور بندی، قالب بندی، بتن ریزی، لوله کشی، سیمان کاری، آب بندی، کاشی کاری، اجرا کامل موتورخانه، برق کشی و راه اندازی و ... را درنظر بگیریم.
فرض کنیم استخری که می‌خواهیم احداث کنیم دارای طول 6 متر، عرض 4 متر و میانگین عمق 1.5 متر باشد نتیجتا حجم تقریبی برابر با 35 متر مکعب خواهد داشت.

میانگین هزینه خاک‌برداری در سال 1401 تقریبا متر مکعبی 150 هزار تومان می‌باشد که با توجه به این حجم کاسه (35 ~ 36 متر مکعب)، مبلغ 5,400,000 تومان حدود هزینه خاک‌برداری

بتن رده C30 در سال 1401 تقریبا متر مکعبی 800,000 تومان است. در نتیجه برای استخری با مساحت 24 متر مربع و با احتساب در، دیوار و کف به ضخامت 20 سانتی‌متر حدود 12 متر مکعب بتن لازم است.

بنابراین هزینه بتن رده به طور تقریبی 9,600,000 خواهد بود؛ باز هم تأکید می‌کنیم که این نرخ‌ها حدودی و مربوط به سال 1401 می‌باشند.

حدودا به ازای هر متر مربع 20 کیلوگرم میل گرد لازم است؛ در سال 1401 تقریبا هر کیلوگرم میل گرد حدود15000  تومان قیمت دارد؛

 مساحت کف و دیوار پیرامونی تقریبا 50 متر مربع است در نتیجه باید مبلغی حدود 15,000,000 تومان برای تهیه میل گرد در نظر گرفت.

دستمزد آرماتور بند به ازای هر متر مربع حدود 250,000 تومان می‌باشد که با توجه به مساحت 50 متر مربعی مذکور، مبلغ 12,500,000 تومان حدود دستمزد آرماتور بند می‌شود.

همچنین دستمزد سیمانکار و کاشی‌کار به ازای هر متر مربع حدود 300,000 تومان است که با احتساب مساحت 50 متر مربعی، باید مبلغ 15,000,000 تومان برای دستمزد سیمانکار و کاشی‌کار در نظر گرفت.

هزینه تقریبی آب بندی استخر 35 متر مکعبی 4,500,000 تومان می‌باشد.

در مجموع برای ساخت استخری با مساحت 35 متر مکعب، هزینه تقریبی 62 ملیون تومانی خواهیم داشت ( به ازای هر متر مکعب 1.8 ملیون تومان).

با توجه به اینکه متریال مورد استفاده استخر مانند سرامیک، پمپ تصفیه، فیلتر تصفیه، در نظر گرفتن مدار گرمایشی و مدار ضد عفونی و ... از کیفیت ساخت و تولید متفاوتی برخوردارند و با توجه به نیاز و درخواست کارفرما مشخص می‌شوند نمی‌توان قیمت مشخصی برای آنها تعیین نمود.

معمولا در ایران کاسه‌های استخر را به صورت آجری، بلوکی، بتن و یا به صورت پیش‌ساخته یا همان فایبرگلاس اجرا می‌کنند اما ما در خصوص این سوال می‌خواهیم تا حدودی انواع کاسه‎‌های استخر را مورد بررسی قرار بدهیم.
کاسه آجری استخر: همانطور که از نام آن پیداست در ساخت این نوع کاسه استخر، انواع آجر به عنوان پر کننده، ملات ماسه و سیمان به عنوان متریال چسباننده استفاده می‌شود.
این استخرها اقتصادی و ارزان قیمت هستند و اجرای آنها کار آسانی است و نیاز به نیروی متخصص ندارد.
اما باید به این نکته نیز توجه داشت که سازه این نوع استخر بسیار ضعیف است و برای حجم‌های بالاتر از 20 متر مکعب اصلا توصیه نمی‌شود.
همچنین ایجاد ترک خوردگی در این نوع استخرها بسیار رایج است و در کل به مرمت دوره‌ای نیاز دارند.

کاسه بتنی استخر:

یکی از رایج‌ترین و پرکاربردترین نوع کاسه استخر در ایران و سایر نقاط دنیا استخر بتنی می‌باشد که معمولا با بتن‌های مسلح (آرماتور بندی شده) و به شکل‌های مختلفی ساخته می‌شوند.

این نوع کاسه‌ها دارای مقاومت و دوام بسیار بالایی هستند و امکان اجرا در سایز و طرح‌های مختلف را میسر می‌سازند ولی از طرفی پروسه ساخت آنها طولانی است و همچنین افزودن موادی که به بتن اضافه می‌شود حتما باید زیر نظر متخصص و مجری این کار انجام بگیرد.

کاسه بلوکی استخر: رایج‌ترین نوع استخر در شمال کشور که شباهت زیادی با استخرهای آجری دارد.

در این استخرها هم از ملات ماسه و سیمان به عنوان متریال چسباننده استفاده می‌شود، در نتیجه این نوع استخرها هم اقتصادی و ارزان قیمت هستند.

از دیگر ویژگی‌های استخرهای بلوکی می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

• ساخت و اجرای آنها نیاز به نیروی متخصص ندارد.
• به شدت در برابر فشارهای جانبی از خود ضعف نشان می‌دهند
• احتمال نشست در آنها زیاد است.
• ایجاد ترک در آنها رایج است و همانند کاسه‌های آجری نیازمند مرمت دوره‌ای می‌باشند.

کاسه استخر پیش‌ساخته و فایبرگلاس:

این نوع از کاسه استخرها به صورت پیش‌ساخته و آماده تولید و ارائه شده‌اند؛ به طوری که معمولا مجهز به اسکیمر، کفشور، نازل‌های دهش، چراغ استخر و حتی سیستم لوله کشی هستند که در کشورهای اروپا و آمریکای شمالی رواج داشته‌اند.

این نوع کاسه  استخر مشابه یک وان بزرگ است که با اشکال و ابعاد مختلفی با استفاده از فایبرگلاس، انواع رزین و لایه‌های مختلف ژلکوت تولید می‌شوند.

در ضمن استخرهای فایبرگلاس به مرمت یا نگهداری خاصی نیاز ندارند و عمر مفید طولانی برخوردارند.

در نهایت می‌توان گفت به کار گیری این استخرها صرفه اقتصادی دارد و زمان نصب و اجرای آنها کوتاه است، در مقابل رشد جلبک و نور خورشید مقاومت بالایی از خود نشان می‌دهند و نظافت آنها بسیار ساده است.

شاید تنها عیب بزرگ این نوع کاسه این است که محل قرارگیری استخر مورد نظر باید به گونه‌ای باشد که امکان حمل و نصب آن مهیا باشد، چون این محصولات به صورت یکپارچه ساخته می‌شوند و امکان دمونتاژ ندارند.

روی بدنه فیلترهای شنی پلاکی وجود دارد که مقدار سیلیس مورد نیاز فیلتر روی آن ذکر شده است اما اینکه چه نوع سیلیس و به چه مقدار برای فیلترهای تصفیه‌ای که پلاک شرکتی ندارند نیاز است را در این قسمت، کامل توضیح خواهیم داد.

وظیفه سیلیس این است که آب استخر را از خود عبور دهد و بتواند تمامی ذرات و آلودگی‌های فیزیکی داخل آب را به خود جذب کند و آب تمیز یا تصفیه شده را به استخر بازگرداند.

سیلیس‌ها عمدتا در دو نوع ارائه می‌شوند. نوع ساده (شن کنار رودخانه) که در سایز بندی‌های ریز، درشت و متوسط ارائه می‌شوند و عموما در بسته بندی‌های 40 کیلویی به بازار عرضه می‌شوند.

نوع کریستالی و یا دانه شیشه‌ای که از ذرات کوچک و فراوری شده شیشه تشکیل شده و طی عملیاتی مخصوص تولید و معمولا در بسته بندی‌های 20 و 25 کیلوگرمی تولید و ارائه می‌شوند.

 قیمت سیلیس‌های ساده به مراتب ارزان‌تر از نوع کریستالی است ولی راندمان تصفیه و عمر مفید کمتری نسبت به نوع کریستالی دارند.

همچنین این نوع سیلیس را باید در آغاز هر فصل تعویض کرد که این خود یکی از معایب بزرگ این مدیای تصفیه است.

اگر سیلیس معمولی برای مدت طولانی در داخل فیلتر بماند و خشک شود، تخلیه آن کاری بسیار مشکل است و گاهی اوقات دیده شده که همانند بتن سفت شده و حتی با هیلتی هم نمی‌توان آنها را تخلیه کرد!

در یک کلام سیلیس خشک شده باعث از بین رفتن فیلتر شنی می‌شود.

 نوع کریستالی هم تصفیه بهتری ارائه می‌دهد و هم زمان بک‌واش کمتری برای تمیز شدن نیاز دارد که همین امر سبب کاهش هدر رفتن آب می‌شود.

سیلیس‌های کریستالی طول عمر بیشتری نسبت به نوع ساده دارند و هرگز پوکه نمی‌شوند!

از سیلیس‌های معمولی هم در فیلترهای فایبرگلاس و FRP و هم در فیلترهای شنی فلزی می‌توان استفاده کرد ولی نوع کریستالی را معمولا فقط در فیلترهای فایبرگلاس و FRP استفاده می‌کنند.

فیلتر شنی فلزی معمولا نمی‌توان بطور کامل از سیلیس کریستالی بهره برد چرا که ممکن است از نازل های کف فیلترهای فلزی تصفیه آب استخر عبور کند و وارد کاسه استخر شود.

در ادامه می‌خواهیم بررسی کنیم مقدار سیلیس مورد نیاز انواع فیلتر شنی چقدر است؟

زمانی که مقدار سیلیس مورد نیاز بر روی پلاک فیلتر تصفیه مشخص شده باشد که به همان اندازه داخل آن سیلیس وارد می‌کنیم ولی اگر فیلتر شنی فاقد پلاک باشد باید ابتدا حجم کل مخزن فیلتر را محاسبه کرده و در 2000 ضرب کنیم؛ عدد به دست آمده X میشود که 60% این عدد مقدار حجم سیلیس مورد نیاز به کیلوگرم می‌شود.

بطور مثال برای یک فیلتر شنی به قطر 50 سانتی متر و ارتفاع 100 سانتی متر می‌توان این طور نتیجه گرفت که دارای حجمی معادل 200 لیتر است.

با ضرب 200 در ضریب 2000 عدد 400,000 به دست می‌آید که 60 درصد این عدد، مساوی با 240,000 می‌شود. بنابراین برای چنین فیلتر تصفیه‌ای به 240 Kg سیلیس نیاز داریم.

روش شن ریزی : از مقدار کل سیلیس که قرار است وارد فیلتر شنی کنیم باید 20% دانه درشت، در کف فیلتر باشد ، 20% دانه متوسط، در وسط فیلتر و در نهایت 60% دانه ریز و در قسمت بالای مخزن فیلتر اضافه شود.

مثلا برای همان فیلتری که مثال زدیم و دارای قطر 50 و ارتفاع 100 سانتی‌متر بود ظرفیت 240 Kg بدست آمد.

ترتیب قرارگیری دانه‌های متفاوت سیلیس در این فیلتر به این صورت است که حدود 50 کیلوگرم سیلیس درشت در کف و 50 کیلوگرم سیلیس متوسط در وسط و 140کیلوگرم سیلیس ریز در بالای مخزن فیلتر شنی وارد کنیم.

• بهترین مکانی که می‌توانیم برای موتورخانه در نظر بگیریم این است که تا جای ممکن آن را نزدیک کاسه استخر تعبیه کنیم که هم هزینه کمتری بابت لوله کشی صرف شود (هرچه این مسیر کوتاه تر باشد افت فشارناشی از طول مسیر کمتر بوده) و هم راندمان سیستم تصفیه، سیستم گرمایش و سایر تجهیزات را به حد اکثر برسانیم.
• با این حساب دیگر لازم نیست هزینه بیشتری بپردازیم و دستگاه‌ها را با قدرت بیشتر در نظر بگیریم . نکته مهم دیگر این است که سعی کنیم کف موتورخانه یا کمی پائین تر از کف استخر باشد یا هم سطح آن به طوری که آب کاسه استخر بر روی پمپ ها سوار باشد.
• در نظر داشته باشید که برای موتورخانه استخر، دریچه یا کانال تهویه لحاظ کنیم چرا که در موتورخانه‌های مربوط به استخر معمولا شاهد دم و رطوبت بیشتری هستیم.
• خروجی درین و فاظلاب با سایز مناسب در موتورخانه مربوط به استخر الزامی است.
• درب ورودی به موتورخانه را طوری در نظر بگیرید که بتوان از آن ادوات و تجهیزات مربوط به موتورخانه را عبور داد.
• بهتر است علاوه بر کف موتورخانه دیواره‌ها را هم سنگ و یا سرامیک کنید.
• در تابلو برق موتورخانه استخر حتما کلید محافظ جان نصب کنید.
• حد اقل فضای موتورخانه را به اندازه 30% از ابعاد کف کاسه در نظر بگیرید؛ بطور مثال اگر کاسه استخر را 6*4 در نظر بگیرید (که حاصل آن 24 متر مربع می‌شود) حد اقل 30% از این ابعاد که حدود 7/5 متر مربع  می‌شود را برای فضای موتورخانه در نظر بگیرید.
• همچنین ارتفاع سقف را به گونه ای در نظر بگیرید که اپراتور به راحتی بتواند در موتورخانه بدون خم شدن حرکت کند.

در استخر و جکوزی مکش پمپ تصفیه هم از کف و هم از سطح صورت می‌پذیرد؛ وجود این مکش و تصفیه از سطح آب بسیار ضروری است چون بیشتر از 70% آلودگی‌های آب معمولا بر روی سطح آب قرار می‌گیرند.

 برگ ، مو ، لایه های چربی و ... بخشی از این آلاینده‌ها هستند.

سطح آب استخر باید توسط توسط سیستم مکش خاص و در نهایت پمپ مکش شود (اصطلاحا سرکشیدن یا هورت کشیدن) که این عمل توسط اسکیمر و دریچه‌های گریل انجام می‌شود.

در استخرهای مجهز به اسکیمر که نیاز به تانک تعادل نداریم خروجی دریچه اسکیمر مستقیم به خط مکش پمپ متصل است و آب کشیده شده پس از تصفیه مجددا به کاسه باز می‌گردد.

اما در خصوص استخرهایی که به گریل یا همان کانال‌های جوی دور استخر تجهیز شده‌اند حتما به وجود یک تانک تعادل نیاز است (این موارد برای جکوزی هم استفاده می‌شود).

معمولا اندازه حجم این تانک باید به اندازه 2% از حجم کل آب استخر باشد، یا اینکه باید به ازای ورود هر نفر فرد بالغ به داخل کاسه استخر 60 لیتر آب جابه جا شده در نظر گرفته شود.

مثلا ما برای یک استخر با حجم 50 متر مکعب به یک تانک تعادل با ظرفیت حد اقل 1000 لیتر نیاز داریم. تانک تعادل می‌تواند از جنس گالوانیزه و یا پلیمری انتخاب شود، آب‌های آلوده سطح، توسط جوی گریل به سمت تانک تعادل هدایت می‌شوند و سپس تصفیه شده و به کاسه باز می‌گردند.

وجود این تانک می‌تواند از ورود هوا به سیستم و پمپ جلوگیری کند و نیز با استفاده از یک ورودی میک‌آپ، آب تبخیر شده از کاسه و یا آبی که به بدن شناگر چسبیده و از کاسه خارج می‌شود را جبران کرده و همیشه سطح آب استخر را در حد مناسب نگه دارد.

اصلی ترین دلیل سبز شدن و ایجاد جلبک در آب استخر، افزایش مقدار فسفات آب می‌باشد؛ فسفات مهم‌ترین منبع تغذیه جلبک است و هرچه مقدار آن در آب بیشتر باشد، میزان رشد جلبک بیشتر است.
همچنین تابش نور مستقیم خورشید با میزان رشد و افزایش تراکم جلبک‌ها در استخر، رابطه مستقیم دارد.
یکی از بزرگترین اشتباهات برخی از صاحبان استخر این است که مؤلفه‌های شیمیایی آب استخر خود را به موقع یا هرگز اندازه‌گیری نمی‌کنند، بنابراین متوجه نیستند که آب استخرشان در چه وضعیتی است و کدام مؤلفه شیمیایی بالاتر یا پایین تر از حد مجاز است.
مشکل دیگر این افراد این است که استخر را در فواصل زمانی معین جارو و آب آن را سیفون نمی‌کنند. سیفون کردن آب استخر به این معناست که آب به واسطه جارو کردن استخر از کاسه کشیده و حدود 20 تا 30 درصد حجم آن کم می‌شود.
در ادامه از طریق بک‌واش فیلترهای تصفیه آب خارج شده به استخر باز می‌گردد؛ بهتر است ماهی یک بار، حدود 20 تا 30 درصد از آب استخر کم شود و طبق پروسه‌ای که توضیح داده شد آب تمیز به استخر اضافه شود.
این امر سبب می‌شود مؤلفه‌های شیمیایی آب تا حد زیادی ثابت و کنترل شده باقی بماند. البته پیشنهاد می‌شود 48 ساعت از قبل سیفون کردن آب، کلر به آب استخر اضافه نشود تا بتوان از آب خارج شده از استخر، برای آبیاری باغچه‌ها و فضای سبز استفاده نمود.
دو سیستم سیرکولاسیون و تصفیه آب استخر حداقل باید در روز، 8 تا 12 ساعت کارکند تا آب راکد نماند. در ادامه اگر همچنان مقدار فسفات آب بالا بود، از محلول کاهنده فسفات استفاده کنید؛ همچنین استفاده از شوک کلر و کات کبود نیز جهت از بین بردن جلبک بسیار مؤثر است.
استخر خود را به خوبی جارو و برس کنید و در صورت در بودن آب استخر، از مواد منعقد کننده و شفاف کننده آب استخر استفاده کنید؛ سیستم فیلتراسیون را به مدت 6 الی 9 ساعت روشن کنیدو در نهایت از فیلتر تصفیه استخر خود بک‌واش بگیرید.

با اینکه در بخش مربوط به فیلتر های تصفیه وبسایت تخصصی هایپر استخر به طور کامل به این موضوع پرداخته شده ولی از آنجایی که این مسأله یکی از سؤالات و دغدغه‌های مشتریان است، در این قسمت نیز به آن اشاره خواهیم کرد.
مهمترین نکته در استفادهاز حالات مختلف شیر چندراهه فیلتر، این است که قبل از انتخاب هر حالتی و برای رسیدن به کاربرد مور نظر، باید پمپ مدار تصفیه را خاموش کنید.
زمانی پمپ تصفیه استخر را روشن می‌کنید که حالت شیر را عوض کرده‌اید و از انتخاب این حالت اطمینان دارید.
این کار دقیقا مثل عوض کردن دنده در خودرو است که قبل از این کار باید حتما پلاک کلاچ را نگه دارید!

حالت فیلتر (Filter):
در این حالت آب وارد شده به فیلتر از میان دانه‌های شن و یا پره‌های دیاتومه گذر کرده و پس از ذره‌گیری و تصفیه به سمت کاسه استخر هدایت می‌شود.

حالت بک‌واش (Backwash):
آب وارد شده به فیلتر دقیقا برعکس جریان مدار فیلتر عمل می‌کند و ذرات گیر کرده در شن و توری دیاتومه را از آنها جدا کرده و به سمت درین یا فاضلاب هدایت می‌کند.

حالت Rinse:
معمولا از این حالت بعد از عمل بک‌واش استفاده می‌شود؛ در این حالت مسیر حرکت آب دقیقا مشابه با مسیر حرکت حالت فیلتر است، با ایت تفاوت که آب خارج شده از فیلتر به سمت کاسه استخر نمی‌رود و مثل حالت بک‌واش، به درین یا فاضلاب هدایت می‌شود.
به عبارت دیگر، در حالت بک‌واش، آب از کف به فیلتر وارد می‌شود ولی در حالت Rinse از سطح به فیلتر وارد شده و کوچک ترین آلودگی در سطح آب استخر باقی نخواهد ماند.

حالت Waste:
در این حالت آب وارد شده مستقیم به خروجی درین و فاضلاب هدایت می‌شود و معمولا از این حالت در زمان شروع اولیه استارت تصفیه شروع فصل(بازگشایی) یا زمانی که سیستم به صورت طولانی مدت خاموش بوده استفاده می‌شود.

حالت Recirculate:
آبی که از پمپ وارد شیر می‌شود، مستقیما بدون اینکه از داخل فیلتر عبور کند به داخل کاسه می‌رود؛ در واقع از این حالت وقتی استفاده می‌شود که به آب استخر مواد نگهدارنده و یا تنظیم کننده‌های شیمیایی اضافه کرده‌ایم و خواستار آنیم که این مواد به طور یکنواخت و کامل، در استخر پخش شود، بدون آنکه از تأثیر آن کاسته شود.

حالت Winter یا Closed:
در این حالت ورودی‌ها و خروجی‌های شیر چندراهه بسته می‌شود؛ در واقع این حالت زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم استخر را تعطیل کنیم.
مثلا در پاییز یا زمستان، وقتی قصد تعطیل کردن استخر را داریم، شیر را در این حالت قرار می‌دهیم و پیچ تخلیه آب زیر فیلتر را باز می‌کنیم و آب داخل مخزن فیلتر را به طور کامل تخلیه می‌کنیم تا داخل فیلتر بدلیل وجود آب، دچار گندیدگی نشود و همچنین سیلیس موجود در مخزن تخریب نگردد.

عموما گرم کردن آب استخر به سه روش صورت می‌پذیرد :
روش اول گرم کردن آب استخر با انرژی فسیلی است که رایج ترین و ارزان‌ترین راه ممکن گرم کردن آب استخر می‌باشد، در این روش به واسطه حرارت بدست آمده در اثر سوختن منابع فسیلی که معمولا گاز و گازوئیل می‌باشند آب استخر را گرم می‌کنیم.
این امر به این شکل صورت می‌گیرد که سوخت فسیلی به وسیله مشعل گازی و یا گازوئیل‌سوز (burner) سوخته و شعله و حرارت تولید شده را به داخل دیگ (boiler) منتقل می‌کند.
این شعله پره‌ها و تیوپ‌های داخل دیگ که درون آنها آب قرار دارد را داغ می‌کند (که میزان این حرارت بستگی به نوع دیگ دارد).
آب داغ داخل دیگ وارد مبدل حرارتی می‌شود که در آن تبادل حرارتی بین آب کاسه استخر و آب داغ دیگ صورت می‌پذیرد و به این ترتیب آب استخر گرم می‌شود.

روش دوم استفاده از انرژی الکتریکی جهت گرمایش آب استخر است که در این روش انرژی الکتریکی تبدیل به حرارت می‌شود.

 با این حرارت می‌توان دمای آب استخر را بالا برد، همانطور که می‌دانید در ایران انرژی الکتریکی نسبت به سایر انرژی ها کمی گران‌تر است؛ پس بهتر است بصورت بهینه و صحیح از آن بهره برد.

در روش گرم کردن آب استخر به صورت الکتریکی می‌توان به دو شیوه عمل کرد :

شیوه اول که با داغ شدن المنت به واسطه انرژی الکتریکی آب را گرم می‌کند که می‌تواند به دو صورت اینترنال و اکسترنال عمل کند. ( در این روش محدودیت حجم داریم و در حجم‌های بالا اصلا این روش توصیه نمی‌شود)

در این روش به برق تک فاز با آمپر بالا و عموما برق سه فاز نیاز داریم که توصیه می‌شود اگر برق شما صنعتی یا کشاورزی است و حجم آب نیز کمتر از 50 متر مکعب است از این روش استفاده کنید.

اگر به برق سه فاز صنعتی دسترسی ندارید یا فقط برق تک فاز دارید از هیت پمپ‌های حرارتی استفاده کنید.

به طور خلاصه عملکرد هیت پمپ دقیقا شبیه به کولر گازی عمل است و آب به جای المنت با کمپرسور و گاز مبرد گرم می‌شود.

هیت پمپ استخر

روش سوم گرم کردن آب استخر مبتنی بر دارا بودن انرژی خورشیدی است که معمولا از این روش برای گرم کردن یا پیش گرمایش (جهت کم کردن هزینه های انرژی) آب استخرهای عمومی، هتل‌ها و در استخرهایی که برای تأمین گرمایش آنها به انرژی الکتریکی و یا فسیلی دسترسی نداریم استفاده می‌شود.

تأمین گرمایش در این روش توسط پنل‌های خورشیدی وکیوم تیوپ یا سیلکتیو صورت می‌پذیرد که در این روش آب استخر به داخل پنل‌های خورشیدی با دبی مشخصی پمپ می‌شود و طی عبور از این پنل‌ها گرم شده و به کاسه استخر باز می‌گردد.